Er bestaan verschillende richtlijnen in Nederland voor de diagnostiek en behandeling van kinderen met (een vermoeden van) ADHD. Deze zijn vaak gemaakt voor een specifieke doelgroep. Zo bestaan er binnen Nederland een Multidisciplinaire richtlijn ADHD bij kinderen en jeugdigen, verschillende regionale richtlijnen voor huisartsen, een richtlijn voor de jeugdhulp en jeugdbescherming en een voor jeugdartsen. Eind 2014 is de NHG standaard ADHD voor huisartsen uitgekomen waarmee er voor de huisartsen een eenduidige richtlijn is ontwikkeld.

Internationaal is een breed scala aan richtlijnen beschikbaar, waarvan de in Engeland ontwikkelde NICE guideline een gezaghebbende is. In de ontwikkeling van de teksten over ADHD op deze website wordt van verschillende van deze richtlijnen gebruik gemaakt. Daarnaast vormt het rapport “ADHD en medicatie” van de Gezondheidsraad (2014) een belangrijke bron. Tevens is gebruik gemaakt van recente literatuur en bij voorkeur van wetenschappelijke artikelen met reviews en meta-analyses.

Gezien het vele wetenschappelijk onderzoek naar ADHD bij kinderen en jongeren dat in rap tempo verschijnt, is het onmogelijk om volledig te zijn in de beschrijving van en de onderbouwing van de teksten op deze website. De teksten zullen niet altijd helemaal up-to-date zijn. Uiteraard doen wij ons uiterste best om alle informatie zo actueel mogelijk te houden.

Screening en diagnostiek van ADHD behoren plaats te vinden volgens actuele richtlijnen en standaarden (LSMR 2005, NHG standaard huisartsen 2014 en Richtlijn Jeugdartsen 2014). Bij de screening en klinische diagnostiek van kinderen en adolescenten met een verdenking op ADHD is het belangrijk om naast onderzoek naar ADHD ook te onderzoeken of er mogelijk sprake is van comorbide stoornissen en problemen. Voor de gestandaardiseerde diagnostiek van comorbide stoornissen verwijzen wij naar de desbetreffende thema’s.